Zwinne języczki
Ewa Małgorzata Skorek
Pięknie ćwiczą gimnastyczki,
Podziwiają je języczki.
Zwinne chcą być tak jak one,
Chcą być pięknie wyszkolone.
Języczki wędrowniczki
Naśladują gimnastyczki.
W górę, w dół, w lewo, w prawo,
Ćwiczą wszystkie szybko, żwawo.
(dziecko unosi język, opuszcza go na brodę)
Jeśli język zwinny masz,
To ćwicz dalej, radę dasz.
(przy szeroko otwartej buzi przesuwa język poziomo od jednego do drugiego kącika ust)
Język rusza się na boki,
Raz jest wąski, raz szeroki.
(wysuwa z buzi raz wąski, raz szeroki język)
Skłony będą trenowały,
Duży średni oraz mały.
(kilkukrotnie wysuwa język na brodę)
(unosi język, opuszcza go na brodę)
Przygody Języczka – Wędrowniczka
Opowiadamy bajkę, w czasie, której dzieci wykonują określone ruchy warg, języka,
ćwiczenia oddechowe:
Pewnego dnia Języczek-Wędrowniczek postanowił pojechać na wycieczkę.
– Ale zanim pojadę muszę posprzątać mieszkanie – pomyślał.Jak pomyślał tak zrobił.
Na początek wymył sufit mieszkania (staranne oblizywanie czubkiem języka podniebienia),
podłogę (dokładne oblizywanie dna jamy ustnej),
jedną ścianę (oblizywanie językiem wewnętrznej strony policzków),
drugą ścianę (te same ruchy co poprzednio),
później okna (oblizywanie każdego ząbka po kolei),
a na końcu umył drzwi (oblizywanie warg ruchem okrężnym)
– Teraz już mogę pojechać na wycieczkę – pomyślał Języczek.
Wsiadł na swego konia i pojechał do zaczarowanego lasu
(uderzanie czubkiem języka o wałek dziąsłowy – naśladowanie odgłosów jazdy konnej).
W lesie języczek zatrzymał konia (wymawianie głosek prrr) i rozejrzał się dookoła.
Popatrzył na niebo (wysuwanie języka z jamy ustnej i kierowanie go w stronę nosa),
na polanę (wysuwanie języka na brodę), w jedną stronę (kierowanie języka w stronę kącika ust),
w drugą stronę (drugi kącik ust). Gdy już wszystko obejrzał, przeszedł las w jedną stronę
(ruchy języka po podniebieniu – od dziąseł do gardła),
w drugą stronę (przesuwanie języka od gardła do dziąseł) i przedarł się przez gęste krzaki i drzewa
(język przeciska się przez zaciśnięte zęby).
Nagle zobaczył dziwnych mieszkańców zaczarowanego lasu, którzy przyszli się z nim przywitać:
– Parskaczy (wykonujemy motorek wargami),
– Wargaczy (rytmiczne uderzanie palcami w zaciśnięte usta),
– Szuwarki (wkładamy palec między wargi i poruszamy nim rytmicznie),
– Indian – dużych (bardzo głośne naśladowanie odgłosu Indian) i malutkich
(ciche naśladowanie odgłosu Indian).
Języczek przywitał się ze wszystkimi (wykonujemy całuski wargami) i zaczął się z nimi wesoło
bawić w berka i chowanego.Po pewnym czasie zmęczeni przyjaciele zaczęli nadsłuchiwać,
co dzieje się w lesie. Usłyszeli szelest liści (sz, sz, sz), szum wiatru (w, w, w),
głos kukułki (ku – ku – ku), rechot żab (kum – kum – kum), stukot dzięcioła (puk – puk – puk) i pluskot
rybek w wodzie (plum – plum – plum).Nagle wszyscy zobaczyli ciemne chmury, które zbierały się nad
lasem. Języczek i jego przyjaciele postanowili je rozdmuchać, aby nie dopuścić do nadchodzącej burzy
(wykonywanie mocnych wydechów) i udało się: – chmury zostały rozdmuchane.
Powoli zapadał wieczór i Języczek musiał wracać do swojego domu.
Ale najpierw muszę nazbierać malin i jagód – pomyślał (dzieci przy pomocy rurek robią wdech i zbierają
papierowe maliny i jagody do koszyka). Gdy nazbierał cały koszyk, pożegnał się z nowymi przyjaciółmi
(cmokanie wargami), wsiadł na konia i przyjechał do domu, gdzie od razu zasnął śniąc o nowych
przygodach.
Syk węża
Idzie sobie mały wąż.
Idzie i tak syczy wciąż.
ssssssssssssssss
Idzie sobie tenże wąż
W stronę lasu, sycząc wciąż.
Syczy, syczy wężyk mały.
W syku jego urok cały.
Nikt nie syczy pięknie tak,
Ani krowa, ani szpak.
Nie potrafi tak ropucha,
Nawet ta brzęcząca mucha.
Twe syczenie, wężu mój,
Też podziwia pszczółek rój.